دوشنبه ۳۱ تیرماه ۱۳۹۱ عمارت پیرسوک میزبان قاسم آهنین‌جان «ذکر خواب های بلوط» با حضور شاپورجورکش و ابوتراب خسروی بود.

راد قنبری و بعد شب بیست و چهارم؛ خسوف گرفته از گونه ی چپو بقایای چند بوسه ی متلاشیبرای لحظه ای ماندن در مدی ملتهب.

وحید داوراز آن جا که شاعر مشهوری نیستمبا عینک آفتابی، در این بعد از ظهر سردبه این خیابان آمده ام که...

همه چیزا زهمین مونولوگ ساده آغازشد:کسی در این اتاق هست که ابعاد ذهن مرا اندازه بگیردو بداند این جا!

صورتش عرق نشسته بود و حالتی نداشت. هنوز نیم ساعتی وقت بود. سعی می‌کرد وقت را طوری تنظیم کند که هم در جمع دوستان باشد و هم خانواده. خانواده‌اش در حلقه‌ای جداگانه ایستاده بودند، و حالا آمده بود در جمع ما. یکی از بچه‌ها گفت: « داری کم‌کم برای سرما آماده ‌می‌شی‌ها!» و اشاره کرد به ژاکت سفیدش. خندید اما زود لبخندش را فرو داد.

در کلامم و کجای جهان‌های شیراز؟